ฟังเพลงจาก Digio Radio

มันเป็นสถานีเพลงออนไลน์น่ะเอง เห็นตัวอย่างเว็บ www.mzaa.com เขาเอาไปแปะที่หน้าเว็บ เลยลองทำดูบ้าง วิธีใช้ก็แค่คลิกเลือกสถานีเพลง เดี๋ยวมันก็เล่นให้เองอ่ะ...เพลงเพราะนะ...

รู้ได้ยังไง..ว่าชอบอะไร

"มีน้องคนหนึ่งบอกว่าเป็นเด็ก ม. 6 เข้าไปถามกระทู้ในเว็บบอร์ดศิษย์เก่า สาธารณสุข ม.ข. ว่า

รู้ได้ยังไง..ว่าชอบอะไร

ค่ะ เราจะรู้ได้ยังไงว่าเราชอบคณะนี้จริงๆ คณะนี้เหมาะกับเรา
พี่ๆ มีวิธีการค้นหาตัวเองบ้างใหมคะ เพราะการค้นหาตัวเองมันยาก ยากกว่าค้นหาคนอื่นอีกนะคะ"

เราเลยตอบไปว่า...

ปัญหาคือค้นพบว่าตัวเองชอบ "อะไร" ในตอนนั้น แต่ "อะไร" ที่ว่ามันถูกบดบังด้วยหลายสิ่ง (ค่านิยม, สังคม, กระแส, คำบอกเล่า, ความรู้สึก, ครอบครัว, ครู, เพื่อน, โลก ฯลฯ) บางทีเมื่อเวลาผ่านไปเรากลับพบว่า "เฮ้ย...นี่มันไม่ใช่นี่ !!! มันไม่ใช่สิ่งที่เราค้นหา เราไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้...ฯลฯ" เอ...แล้วคราวนี้ล่ะจะทำยังไง

หลายครั้งที่เรามักสับสน ว่าชีวิตเราต้องการอะไรกันแน่ คิดอยู่ดีๆ ก็ถูกลากไปอยู่ ณ ที่หนึ่ง (มีบางอย่างลากไป...ครอบครัว, ความคิด, เพื่อน, กระแสค่านิยม) ที่ซึ่งเราคิดว่า "เออ...เอาวะ ดีกว่าไม่มีอะไรทำ (เรียน) เราอาจชอบสิ่งนี้ก็ได้นี่...หุๆ" ด้วยขอบเขตของเวลา, เงิน, โอกาส

เออ...แล้วไงต่อหว่า...?? หุๆ ชีวิตมันคืออะไรกันแน่ เราจะไปทางไหนดี อย่าพึ่งคิดมากครับ พี่แค่อยากจะบอกว่า เลือกอะไรซักอย่าง ที่เรา...เรียงตามลำดับนะ

1. "สนใจ"
2. "คิดว่ามันท้าทาย"
3. "มีพื้นฐาน"
4. "ถนัด"
5. "เราชื่นชม/และอยากเห็นตัวเราเป็นเ่ช่นไร"

แต่...คำถามคือ "แล้วเรารู้ได้ไงว่าเรา "สนใจ, ท้าทาย, มีพื้นฐาน, ถนัด ฯลฯ" อะไรล่ะจ๊ะพี่ ???

พี่ว่าน้องควรรู้จัก "ตัวเอง" เป็นอันดับแรกด้วยระยะเวลาที่ born to be me (Hello world !) เป็นเวลา 17-18 ขวบฝน แต่อย่าได้วางใจเชียว เพราะหากเราเล่นกับ "ความรู้สึก" มันมักเปลี่ยนไปทุกทีๆๆๆๆ ที่เจอสิ่งใหม่...หุๆ อย่ากังวลไปเรยนะ ใครๆก็เป็นกัน...(คริกๆ) แต่หากน้องค้นหา "หัวใจ" ที่ซ่อนความใคร่รู้อยู่ตลอด คราวนี้น้องจะได้โลกทัศน์ใหม่ ว่า "เออ...นี่เราเองเหรอเนี่ย" แต่เวลาอาจผ่านไปนานแล้วกว่าจะค้นพบตัวตนที่แท้จริงก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ เพราะพี่เห็นนายแพทย์บางคนลาออกมาขายของชำ, นายตำรวจขายข้าวต้มรอบดึก, และอาจารย์ลาออกมาขายต้นไม้, หรือ...คุณนายที่เบื่อปลาคาเวียมาทำฟาร์มปลาดุก...หึๆ ...ปลาดุกคร๊าาาา...โลละ 30 บาท

ดังนั้น...ไม่เห็นต้องกังวลอะไรเรย เรียนอะไรก็ได้ แต่ให้ตั้งใจเรียน วิเคราะห์ตัวเอง นึกถึงสังคม เผื่อแผ่ และแน่วแน่ สุดท้ายใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์อย่างคุ้มค่า อย่ายึดติดเพียงเราเป็นเรา...บางทีคนที่ซ่อนอยู่ภายในตัวเรา อาจครอบงำเราและเปลี่ยนตัวเราเป็นอีกคน...ขอให้เปิดหัวใจให้กว้างที่จะรับ รู้การเปลี่ยนแปลง

(ยาวไปแล้วตู...พอเหอะ หลักการไม่สำคัญเท่าการปฏิบัติ แต่มีไว้ก็ดีนะ...เออ...!)

ขอให้โชคดี ที่เขียนมาอาจยิ่งทำให้สับสนยิ่งขึ้นก็ได้ ว่าแต่หาข้อมูลให้ได้เยอะๆแหละดี พี่ๆคนอื่นอาจคิดได้ต่างจากนี้ และน่าจะน่าอ่านกว่านี้นะ...คริกๆ