ทริปเชียงคาน & ภูเรือ (10-12 ธค. 59)

จบไปแล้วกับทริปเชียงคาน & ภูเรือ เพื่อตามหาน้องคำแก้ว...ขับรถเลาะริมโขงจากหนองคายถึงเชียงคาน รุ่งขึ้นเราบุกไปถึงภูเรือ กับการเดินทางของชายหนุ่ม 4 คน (อ้ายมา 4 คน...!)

 

 

บัณฑิตโชว์ ปีนี้เจ๋ง เข้ารอบรอง ชนะแชมป์...

ข้ามภพ ข้ามชาติ

ข้ามภพ  ข้ามชาติ
ครู  ข้างวังฯ  เขียน

เรื่องจริงผสมเรื่องแต่ง  ที่ครูหมวดศิลปะท่านหนึ่งได้เขียนเรื่องที่บังเอิญพบรูปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีหน้าตาคล้ายกับลูกศิษย์ของเขาชื่ออรวรรณ  แล้วบันทึกไว้ในเฟสบุ๊ค  แล้วเรื่องของเรื่องคือยอดกด like ที่ถล่มทลาย  และตามมาด้วยกระแสเรียกร้องให้เขียนเพิ่มอยู่เรื่อยๆครั้งละตอน  จนสามารถรวมเล่มเป็นหนังสือเล่มนี้เมื่อปี พ.ศ.2559  เป็นเรื่องของเด็กหญิงอรวรรณซึ่งฝันถึงเด็กหญิงอมรศรีซึ่งเสียชีวิตไปแล้วและเคยเป็นเพื่อนกันเมื่อชาติที่แล้ว  ในฝันนั้นอมรศรีมาเพื่อบอกให้อรวรรณทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนชื่อบัวคลี่เมื่อชาติก่อน  ซึ่งบัวคลี่ในปัจจุบันยังมีชีวิตอยู่  อายุประมาณ 98 ปี  โดยสภาพร่างกายเริ่มอ่อนแอ  ความทรงจำเลือนลางเต็มที  อรวรรณต้องตามหาคุณยายบัวคลี่ให้พบเพื่อสอนให้รำโนรา ...!!!

นับว่าเป็นเรื่องที่อ่านแล้วชวนขนลุกตลอดเวลาเมื่อเรื่องดำเนินมาถึงบางช่วงบางตอน  น่าติดตามอ่านจนหากได้อ่านแล้วจะวางแทบไม่ลง  เป็นหนังสืออีกเล่มหนึ่งที่ผมอ่านพรวดเดียวจบภายในหนึ่งวัน  และตื่นเต้นแกมขนลุกซู่ตลอดเวลาที่ได้อ่าน  กับเรื่องราวการตามหาคุณยายบัวคลี่  พ่อขุนศรีศรัทธา มโนรา  เงาะป่า  สวนสุนันทา  สงขลา  และพัทลุง

รับรองติดใจกับการอ่านเรื่องราวของรำโนรา  อันเป็นศิลปะของภาคใต้ และเรื่องราวอีกหลายด้านของจังหวัดพัทลุง 

"ใส้เดือนตาบอดในเขาวงกต"

"ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต"

วีรพร นิติประภา

รางวัลซีไรต์ ปี พ.ศ.2558

คำโปรยบนปก ฉบับพิมพ์ครั้งแรก ปี 2556 "น้ำเน่า  ร้าวราน  สามเส้า  เพ้อฝัน  มายาคติแสนธรรมดาของเรื่องรักกับความขัดแย้ง"

นวนิยายเรื่องราวความรักโรแมนติกที่มีเสน่ห์ตรงความสามารถในการผสมกับความเป็นน้ำเน่าได้อย่างลงตัว บรรยายเรื่องราวไปอย่างช้าๆ เนิบนาบ  แฝงไว้ด้วยความสวยงามของภาษาที่ใช้บอกเล่าเรื่องราว อารมณ์ ความรู้สึก บรรยากาศรอบข้างได้อย่างแยบยล ช่วยให้นวนิยายดำเนินเรื่องไปอย่างมีสีสัน เวิ่นเว้อ เยอะจัด ทีลีลาการใช้ภาษาไทย "มีเสน่ห์" อย่างร้ายกาจ  จนผมต้องกลับมาอ่านซ้ำอีกรอบหนึ่ง หลังจากที่พึ่งอ่านจบไป...

ชาลียาและปราณมักหาเวลาอยู่ด้วยกันทุกวันจันทร์ อันเป็นวันที่ชารียาจะทำกับข้าวเมนูหลากหลายทั้งอาหารฝรั่ง ไทย เวียดนาม หลังจากนั้นทั้งคู่ก็จะพักผ่อนนอนอ่านหนังสือคนละเล่ม คลอเคล้ากับบทเพลงออเคสตร้าของบีโทเฟ่น โมซาด และอื่นๆอีกหลายบทเพลง ใช้เวลาเล่นกับแมวคุณเยลโล่ หยอกล้อกันตามประสา แล้วตบท้ายด้วยการดื่มซังกรียารสงานวัดขณะท้องฟ้ากำลังโพล้เพล้...(แหม...ช่างน่าอิจฉา !...#$%)

ชารียานั้นค่อนข้างจะเป็นอาร์ทติสหน่อยๆ เธอมีความรักหลายครั้ง และจริงจังกับทุกครั้ง  ทั้งกับธนา  นที  และปราณ

ปราณเป็นคนพูดน้อย จริงใจ และหวงชารียาอยู่บ้างในบางอารมณ์ เขาเป็นนักดนตรีเคยสัมผัสกับนักดนตรีร็อคอย่างอาภัทร นักกีตาร์หนุ่มลูกหนึ่ง ผู้ทรนง  ซึ่งปลูกฝังและชักนำให้ปราณเปลี่ยนบุคลิคเป็นผู้ชายห้าวหาญ  อาภัทรนั้นตอนหลังชีวิตเปลี่ยนแปลงอย่างที่สุด...!

ลองหามาอ่านกันดูครับ  รับรองจะติดใจ...

ขอความตายจงสถิตอยู่กับท่าน Brother Odd

"ขอความตายจงสถิตอยู่กับท่าน"

ดีน คูนท์ช           เขียน
พรรษพร  ชโลธร  แปล


เรื่องของ อ๊อด โทมัส พ่อครัวของอารามเซนบาทอโลมิว ที่ บราเดอร์ตายอย่างมีเงื่อนงำ มีบราเดอร์ ซิสเตอร์ และเด็กที่มีปัญหาทางร่างกายอาศัยอยู่จำนวนหนึ่ง อ๊อดมีความสามารถพิเศษ คือสามารถมองเห็นตัวโบดัค ซึ่งมีลักษณะคล้าย ผู้คุมวิญญาณในเรื่องแฮรี่ พอตเตอร์ วันหนึ่งเขาพบโบดัค 3 ตัวจึงตามไปพร้อมบู สุนัคอัลเซเชียนสีขาวของเขา และพบว่าโบดัคได้เข้าไปหาเจคอป เด็กซึ่งมีความสามารถในการวาดภาพ จากนั้นเขาพยายามเล่าสิ่งที่เห็นให้้ซิสเตอร์ และบราเดอร์ได้ทราบและเตรียมกำลังคนไว้สู้กับเหล่าซาตานซึ่งเป็นวิญญาณที่เสกขึ้นจากบราเดอร์อีกคนผู้เสียชีวิตไปแล้ว และกองกำลังของเขาก็ทำสำเร็จสามารถช่วยเจคอปและกำจัดซาตานได้ โดยบราเดอร์คนนึงตายจากการต่อสู้

ตอนจบอ๊อดได้ขอย้ายออกจากอาราม

"ช่างสำราญ" ซีไรต์ปี 2546

"ช่างสำราญ"

เดือนวาด  พิมพ์วนา  เขียน

เรื่องของ "กำพล ช่างสำราญ"

ตอนแรกเห็นชื่อหนังสือทำให้คิดว่าคงเป็นเรื่องของช่างคนหนึ่งที่ชื่อ "สำราญ" แต่พอเปิดอ่านจึงได้เข้าใจว่า  คำว่า "ช่างสำราญ" หมายถึงนามสกุลของเจ้าเด็กน้อย เด็กน้อยกำพลมีพ่อขับรถบรรทุกน้ำ และแม่ที่ทิ้งเขาไปเพราะปัญหาส่วนตัว  คือมีชู้  หนังสือบรรยายเรื่องของกำพลซึ่งถูกทิ้งไว้กับเพื่อนบ้านหลายคน เช่น ยายหมอน และตาชง ผู้ดูแลกำพลทุกวันเหมือนลูกแท้ๆ กำพลมีเพื่อนมากมาย เช่น ประสิทธิ์ น้อย ไอ้จั๊วะ ไอ้อ้น เป็นเพื่อนเล่นในตรอก ซอย ในตลาด และโรงเรียน  ชีวิตที่อาศัยในสังคมแคบๆและแออัด  กำพลรู้จักหาเงินด้วยการนวดให้คนแก่ในซอย  หนังสือไม่กล่าวถึงพ่อของกำพลมากนัก อ่านสนุกจนอยากให้มีอีกสักตอน...