เกษตรพอเพียง

พ่อของผมเล่าให้ฟังว่า มีชาวบ้านที่หมู่บ้านบอกว่า “ปลูกผัก เลี้ยงปลาได้มามากๆแล้วไม่รู้จะเอาไปขายที่ไหน” มันเป็นเรื่องตลกอย่างหนึ่ง เนื่องจากชาวบ้านคงยังไม่เข้าใจเรื่อง “ความพอเพียง” ที่ดีพอ ดังนั้นเมื่อนำไปปฏิบัติจึงพยายามผลิตเป็นจำนวนมากๆ เพื่อนำไปขายต่อ ดังนั้นเมื่อหน้าแล้งเวลาจะจับปลามากิน หรือจัดงานเลี้ยงก็ไม่มีปลาเหลือ ซึ่งในความเป็นจริง มีประเด็นหนึ่งของแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงสอนไว้ว่า “ให้รู้จักประมาณตน อยู่ในความพอดี อยู่บนฐานของตนเอง” ผมคิดว่าคล้ายกับหลัก “มัชฌิมาปฏิปทา” ของพุทธศาสนาที่สอนให้เราเดินทางสายกลางเป็นพื้นฐาน และในความคิดของผมคิดว่าน่าจะต้องดำเนินชีวิตให้ห่างจากความเห็นแก่ตัว ไม่เบียดเบียนธรรมชาติมากเกินไป ทำเกษตรเพื่อเลี้ยงตัวเองให้รอดก่อน ที่เหลือควรเผื่อแผ่ญาติพี่น้อง เพื่อนบ้าน ทำอย่างนี้ได้น่าจะมีกินไปตลอดชีวิต เพราะหากทุกคนในสังคมรู้จักแบ่งปันแล้วเราอาจไม่จำเป็นต้องพึ่งเงินตราให้มากมาย