อโรคยา ปรมาราภา

เป็นความจริงโดยแท้ หากสุขภาพดีแล้วเราก็มีเวลามากขึ้นที่จะทำการงาน คิดเรื่องที่เราชอบ แต่เมื่อเจ็บป่วยแล้วชีวิตเหมือนแน่นิ่ง แม้จะคิดยังยาก โดยเฉพาะอาการ "ไมเกรน" นี่มักจะมาเยี่ยมผมแทบทุกปี ปีละครั้ง เป็นอย่างน้อย ปีนี้มันชวนเพื่อนมาด้วย ไม่ว่าจะเป็นอาการเจ็บคอ, มีไข้, หวัด เรียกว่าครบทีมเลย สุดแสนทรมาน แต่ความทรมานมันยังไม่เท่ากับความอึดอัดรำคาญที่ "อยากจะทำอะไรก็ไม่ได้ทำ" ผมนอนซมอยู่ 2 วันเต็มๆ

นั่นคือสัปดาห์ที่ผ่านมา เป็นสัปดาห์ที่บอบช้ำจริงๆ ความจริงในห้วงเวลานั้นผมรำลึก - นึก - ฝัน - และจินตนาการถึงอะไรต่อมิอะไรมากมาย แต่ปัญหาคือมันจำไม่ได้...@!! โธ่เอ๊ย...ไม่อย่างนั้นคงไม่เรียกว่าอาการป่วยของร่างกายหรอกนะ แต่รับรองได้ว่าจิตใจไม่เคยป่วยแน่ๆ... เมื่อใดที่ผมรู้สึกดีขึ้นผมยังหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านอยู่เลย "ไอสไตน์ในพุทธปรัชญา" ใกล้จบลงแล้ว เหลือราวๆ 20-30 หน้าเห็นจะได้ สนุกดีไม่หยอก...

เรื่องการดูแลตัวเองนี่สำคัญมาก อย่างผมในวันแรกๆ ที่ไม่สบายนั้นดันไปกินยาพาราหมดอายุ ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่มีอันตราย แต่แค่ "ไม่ได้ผล" เท่านั้น ได้ยาของแท้จากเหมียวน้อยแล้วอาการไข้จึงหายภายใน 3 ชั่วโมง ไม่น่าเชื่อ...นี่แหละน้า ยามันจึงสำคัญกับคนเราเนาะ

ไข้หาย - เจ็บคอหาย - แต่... ไม่เกรนดันไม่หาย หวัดก็ยังอยู่ โอ้แม่เจ้ามันช่างรักผมเสียจริง เมื่อไหร่มันจะไปๆ เสียทีนะ สุดท้ายผมได้รับยา Vitamin B. รวม + ยาบำรุงประสาท จากเหมียวน้อยใจดีคนเดิม อาการเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ส่วนหวัดเหรอ... มันก็ยังไม่ยอมไปอยู่ดี อุบ๊ะ...!!! ให้ทำไงวะเนี่ย...( What the hell are flu...?..!)


เพื่อนหนุ่ยแวะมาเยี่ยม แถมเอาคลอเฟนิรามีนมาฝาก (เป็นยาแก้แพ้ที่กินแล้วง่วงฉิ-บ-หา-ย...!) มันก็ยังอุตส่าห์ให้วิชาหยินหยาง มันบอกว่า "ดื่มน้ำอุ่นตอนเช้า ดื่มน้ำเย็นตอนบ่าย, อาบน้ำเย็นตอนเช้า อาบน้ำอุ่นตอนบ่าย - มันทำอย่างนี้แล้วไม่เคยเป็นไข้มาหลายปีแล้ว แม่เจ้า...ถ้าเป็นจริงก็คงดีว่าจะลองทำดูอยู่นะเนี่ย ใครที่อ่านเจอแล้วเชื่อไม่เชื่อประการใด หรือเคยลองมาแล้วก็ช่วยให้ความเห็นหน่อยสิ...

แต่ขอบอก... ผมยังไม่ยอมแพ้ หากหายเมื่อไหร่จะไปซ้อมวิ่งมาราธอน กะจะเข้าแข่ง "ขอนแก่นมินิฮาร์ฟมาราธอน 2007" นะเนี่ย... ไม่รู้จะทำได้รึเปล่านะ หุๆ...อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้าใจเราไม่แพ้ ว่ามั้ยครับ...bye