เมื่อผมทำจ้ำบ๊ะ...

เรื่องมีอยู่ว่า...

ฤดูร้อนของปีไหนจำไม่ได้แล้ว

ผมเบื่อการเล่นน้ำ...และคิดหารายได้ แบบที่ผมคิดออก (ตอนอายุเท่านั้น)

ตอนนั้นไม่ใช่ประถม แต่ราว ม.3-4

ร้อนๆ ...จะขายอะไรดี ถ้าไม่ใช่จ้ำบ๊ะ น้ำแข็งใส

ขายให้ใครก็ได้ที่ผ่านไปมา หรือแวะบ้านเรา

ผมคิดว่า...ผมต้องทำอะไรบ้าง โดยปรึกษาแม่บังเกิดเกล้า

แม่บอก "มันจะไปยากอะไร ก็ต้องมีแท่นใสน้ำแข็ง, ไปซื้อของมา มีน้ำแข็ง, และเครื่อง ได้แก่หลักๆ ก็มีน้ำหวาน, ลูกจาก, เฉาก๊วย, ฯลฯ" เดี๋ยวแม่จะทำน้ำเชื่อมให้

ผมจึงเริ่ม...

ผมไปงัดวงกบหน้าต่างที่อยู่หลังบ้านออกมา...

เฝ้าพากเพียรทำไอ้แท่นไสน้ำแข็ง

ทำด้วยไม้วงกบหน้าต่างที่พ่อทิ้งแล้ว

เลื่อยบากเข้าไป...สิ่วเจาะรูเป็นช่องให้น้ำแข็งร่วง

จิ๊กมีดบางๆ ขาวๆ มีดปอกผลไม้ที่แม่เบื่อแล้ว

เอามาลับๆๆๆๆๆๆ

แล้วเสียบลงไปในเนื้อไม้

เอ...มันยังไม่ถึงเรื่องน้ำแข็งเลย

เอาล่ะ...ต่อๆ

คราวนี้...ก็คิดว่า เราจะเอาอะไรใส่ในถ้วย

ก็คิดว่า...น่าจะต้องมี ข้าวโพด, เฉาก๊วย, ลูกจาก (ถามแม่ทั้งนั้น)...หรือทับทิมกรอบ

หรือขนุนหวานๆ

ดังนั้นจึงหาเท่าที่จะหาได้

เช่นมะพร้าวอ่อน, ตาล

ไรงี้...

แต่...น้ำแข็ง, ลูกจาก, เฉาก๊วยดำๆ ยังไงก็ต้องไปซื้ออะดิ

ซื้อที่ในอำเภอบัวใหญ่...

ห่างจากหมู่บ้าน ตั้ง 20 กม. แน่ะ...

อ่ะจ๊าก...ไกลชิบ

แต่...เราไม่ยอมแพ้...

เมื่อคิดแล้วเราก็ตื่นแต่เช้า ตั้งตี 5 แน่ะ ขับรถมอไซต์ของแม่...และขอตังแม่ด้วยล่ะ


อ่ะ ต่อนะ

แม่ก็ให้ตังค่าน้ำมัน, ค่าซื้อของง่ะ

คิดในใจว่า...ทำไมหนองบัวลาย (แต่ก่อนยังไม่เป็นอำเภอ) ทำไมของพวกนี้ไม่มีขายวะ

ช่ายๆ ลิงโลด

บึ่งไปแต่เช้าเรย...หาได้มีคนช่วยไม่

ทำเองคนเดียวม๊ดเลย

ซื้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่ปัญหาใหญ่ก็คือ...น้ำแข็งมันหนัก๊ก หนักอะดิ

20 บาทได้ก้อนเบ้อเร่อ

น่าจะยาวซัก 60 ซ.ม.

หนาซัก 15 ซ.ม.

กว้างอีก ราว 1 ฟุต

ฮ่วย ไม่ได้สิ

ก็ใส่ถุงกระสอบ...(เตรียมไปด้วย)

วางตรงช่องหว่างขาน่ะแหละ

มอ.ไซง่ะ...นึกดูสิ

บางทีมันจะร่วงแหล่มิร่วงแหล่

ใช้เข่าประคองมัน

ตอนแรกก็ไม่เป็นไรหรอก....แต่

มันเย็นอะดิ...คริกๆ

ทั้งห่วงมันร่วง

ทั้งต้องขับรถง่ะ

รักกันมาก ประคองกันมาตลอดทาง

เจ้าน้ำแข็งที่รัก

นึกในใจว่า...เฮ้อ กูนะกู ไม่น่ารนหาที่ลำบากเลย

มันละลายช้ามากเลยนะ ไอ้ก้อนน้ำแข็งนี่

ทันใดนั้น...!!!!!

เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น...!

ณ. เบื้องหน้า

กำลังขับรถไปดีๆ

งูสิงทองตัวเท่าข้อมือเด็ก

เลื้อยผ่านหน้าอ่ะดิ...แถวบ้านยิ่งรกๆ

งูมันชอบออกมาตอนเช้าๆ

ต๊กกะใจ เบรค !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

รถล้มหัวคะมำ น้ำแข็งหักครึ่งเรย....

เจ็บแสนเจ็บ...ฮือๆๆๆๆ

ฮ่าๆๆๆๆๆ...คิดแล้วยังขำ

แต่ก็ถลอกปอกเปิก

เฉาก๊วยติดดิน, ลูกจากมีดินเกาะ

กระจาย...ฮ่าๆๆๆ

อ่ะนะ แถวนั้นมันท้ายหมู่บ้าน ก่อนถึงหมู่บ้าน...เจ้าน้ำแข็งมันไปดันปุ่มแตรรถ

เสียงแตรดังลั่น ปิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ทั้งตกใจ ทั้งเคียดให้งู

ปัดฝุ่นๆ เก็บของเท่าที่จะใช้ได้ บรรจงยัดน้ำแข็งมือเจ้ากรรมใส่ในกระสอบตามเดิม...

อ่ะแน่ะๆๆๆ

ฮึ่ม....ก็ไปถึงบ้านอย่างทุลักทุเล

กว่าจะทำใจได้....

แล้วต้องใช้เลื่อยหั่นๆๆๆๆๆเป็นชิ้นเล็กๆ

ให้ไสได้สะดวกง่ะ

จบแล้ว....โจ้กับน้ำแข็ง (จบแบบนี้แหละ...)

ยังมีเหตุการณ์บ้าๆ อีกเยอะที่จะทยอยนำมาเล่าให้ฟังอีก...หุๆ